Naturalnym środowiskiem foki grenlandzkiej są pola lodowe i zimne wody Arktyki, od Azji, przez Europę do Ameryki Północnej. Występuje na obszarze od Ziemi Północnej, przez północne wybrzeża Skandynawii i Islandii, wokół Grenlandii, po Labrador, Nową Fundlandię i wokół Ziemi Baffina[3].
Wygląd
Przód głowy czarny, wierzch ciała pokryty jest szarym futerkiem
z żółtawym odcieniem, spód jaśniejszy, bardziej srebrzysty. Na grzbiecie
posiada ciemną plamę w kolorze ciemnobrązowym do czarnej. Plama w
kształcie liry z końcami skierowanymi ku tylnej części ciała.Dorosłe samce dorastają do 190 cm i osiągają masę do 135 kg, natomiast samice są nieco mniejsze (180 cm i 120 kg).
Środowisko
Foka prowadzi wędrowny tryb życia. Za pokarm służą jej skorupiaki planktonowe i ryby. Na wiosnę płynie ku północy na obfite w pokarm żerowiska, a zimą przemieszcza się na południe, na miejsca rozrodu. Wyróżnia się trzy populacje foki grenlandzkiej, każda z nich ma osobne strefy reprodukcji. Jedna rozmnaża się u wschodnich wybrzeży Grenlandii, druga u wschodnich wybrzeży Labradoru i Zachodni wybrzeży Nowej Fundlandii, a trzecia na Morzu Białym.
Rozród odbywa się na krze lub lodzie. Z początku młode są w biało umaszczonym futerku. Po okresie 4 tygodni zmieniają futerko i zaczynają samodzielnie odżywiać się w możu. Swą dojżałość osiągają dopiero po ok. 6-8 latah.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz